De vogel

Ik ben in de volkstuin, wil even kijken of alles goed gaat. Maar als ik het hek heb opengedaan zie ik het meteen, er ligt een dode vogel, DOOD op mijn terras. Eerst wil ik gelijk weer naar huis gaan, maar in plaats daarvan zet ik mijn fiets naast het huis neer en ga snel naar binnen. Binnen heb ik het opeens heel druk. Tijdens het waterkoken voor de afwas kijk ik telkens even stiekum naar het terras, of de dode vogel er nog ligt. Ik hoop dat hij vanzelf verdwijnt. Het water kookt en ik ben aan het afwassen ondertussen bedenkend hoe ik van die vogel af kan komen. Ik ben erg bang voor dieren, vooral voor dode dieren, terwijl die toch niets kunnen doen, ze bewegen nieteens. De afwas is klaar en ik zeg tegen mijzelf deze vogel is notabene dood, hartstikke dood. Ik kijk op de klok, het is half elf. Zijn er nog meer mensen op de volkstuin. Toen ik net aankwam stond het hek wel open, maar dat kan iemand vergeten zijn. Ik loop langs de dode vogel naar de heg aan de voorkant van de tuin kijk vanaf een boomstronk die ik daar in de tuin heb staan over de heg het pad in op zoek naar brommertjes en fietsen. Maar ik zie er geenéén, volgens mij is er niemand. Eerst wil ik de vogel begraven, maar dat idee verwerp ik snel. De plek waar de vogel begraven is zal voor mij altijd de plek blijven waar de vogel begraven ligt. Op die plek kan ik geen plantjes meer planten en bovendien vind ik het vies. Nee, weggooien dat is het. Niet in de tuin, maar zo ver mogelijk van de tuin verwijderd. Stel dat ik de vogel ga weggooien, hoe pak ik de vogel dan op. Ik wil de dode vogel niet aanraken. Opeens weet ik het ik ga het met een schop doen. Ik pak in het huis een schop en probeer de vogel op te scheppen vanaf het terras, dit lukt echter niet hij valt er telkens weer af. Ik probeer niet te kijken naar wat ik doe want ik weet dat ik erover ga dromen. Het lijfje van de vogel voelt net alsof er alleen maar lucht inzit, een soort sponsje. Hoe zou de vogel eigenlijk zijn doodgegaan en waarom precies op mijn terras. Zal ik hem bij de buren op het terras gooien? Nadat de vogel drie keer van de schop is afgevallen pak ik nog een schop en schuif de vogel van de ene op de andere schop. Dan ging eigenlijk best handig. Ik wil het hek uitlopen maar het hek is nog dicht. Ik ben bang dat als ik het hek opendoe met de vogel op de schop de vogel op mijn broek valt ofzo. Dus ik laat de vogel weer op de grond vallen en doe eerst het hek open. Ik bedenk me opeens dat er elk moment iemand kan aankomen als ik met de vogel naar buiten ga lopen en besluit dat risico te nemen. Zo de weg is vrij, ik schuif de vogel met de schop op de schop en loop zo het hek door naar de weg, weg van mijn tuin, door, door. Langs de weg loopt een sloot met erachter een groen strook met hoog gras en met een enorme zwieper gooi ik de vogel over de sloot heen in het gras. Ik ren terug naar het tuinhuis en voel me bevrijdt van een enorme ballast. De twee schopen maak ik nog grondig schoon met water.